2η θέση...3η θέση...2η θέση...3η θέση...κ.λ.π. Το "μ' αγαπα"..."δεν μ'αγαπά" δίνει τη θέση του στο δίλημμα για τ...
Δεν χρειάζεται όμως να μαδηθεί η μαργαρίτα ή να κοπεί κομμάτι - κομμάτι (από την αγωνία και τη πολύ σκέψη) το χαρτί με τα πιθανά σενάρια διασταύρωσης. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Για να ανέβει μια ομάδα στη κορυφή δεν γίνεται να το κάνει στηριζόμενη σε αλχημείες και αναπάντεχες "γαλλικές" ήττες. Οφείλει να κερδίσει ικανούς αντιπάλους και να μη φοβηθεί ενδεχόμενη αναμέτρηση μαζί τους.
Η ηττοπάθεια φέρνει υπολογισμούς και η ιστορία της Εθνικής από την Αναγέννησή της και μετά έχει δείξει ότι δεν λειτουργεί με αυτό το τρόπο. Δεν το έκανε ούτε στο προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και οι Αμερικανοί ακόμα βλέπουν εφιάλτες.
Η Τουρκία κέρδισε την Ελλάδα και η απροσδόκητη νέα ήττα της Ισπανίας από τη Λιθουανία δημιούργησε μια σειρά από σενάρια. Το πιο πιθανό σενάριο είναι η Εθνική να κερδίσει τα δύο εναπομείναντα παιχνίδια και να καταλάβει τη 2η θέση του 3ου ομίλου. Αυτομάτως παίζει με τη 3η του 4ου ομίλου που λογικά θα είναι η Ισπανία. Επιπλέον στην επόμενη φάση (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) θα περιμένει η Αμερική. Σενάριο το οποίο χαρακτηρίζεται ως "μη επιθυμητό".
Εφόσον κατά τυχή η Εθνική χάσει ένα από τα δύο παιχνίδια και τερματίσει 3η, θα συναντήσει την ομάδα που θα τερματίσει στη 2η θέση του 4ου ομίλου που λογικά θα είναι μια εκ των Λιθουανία και Γαλλία. Και στη διασταύρωση των "8" ο αντίπαλος θα είναι η Αργεντινή. "Επιθυμητό σενάριο".
Το τί τελικά θα γίνει, ο χρόνος θα δείξει. Τη δεκαετία του 90 υπήρχε η τάση της επιλογής αντιπάλου όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Η πιο κλασσική τόσο λόγω θεσμού όσο και αποτελέσματος ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Τότε για τη φάση των "8" η Κροατία θεωρήθηκε φόβητρο και η Λιθουανία πιο βατή. Η Εθνική χάνει με κάτω τα χέρια 62 - 103 από την Αυστραλία και συναντάει τη Λιθουανία των Σαμπόνις, Κουρτινάϊτις, Καρνισόβας, Μαρτσουλιόνις. Το κοντέρ σταματάει στο 99 και της Ελλάδας στο 66. Η Αυστραλία νικάει το "φόβητρο" και περνάει στα ημιτελικά. Και η ελληνική ομάδα μένει με το ερώτημα..."What if...?".
Μάριος Βελέντζας
twra einai diaforetika ta pragmata.pistevw pws tin ispania kapoia stigmi tha tin kerdisoume(mporei fetos) alla i ameriki den tha mas xaristei 2h fora.egw psifizw senario 2.asizititi.gallia argentini tis exoume.i atlanta pou les htan kati diaforetiko.perasmena ksexasmena.
ΑπάντησηΔιαγραφή