Δεν τα κατάφερε τελικά χθες η Εθνική ομάδα ενάντια στη Τουρκία. 65 - 76 και πλέον στόχος αποτελεί η νίκη, συνοδευόμενη από καλή εμφάνιση, με...
Δυστυχώς τα προβλήματα στην αμυντική διάταξη σε συνδυασμό με την αδυναμία αξιοποίησης των ποιοτικών ψηλών που διαθέτει η Εθνική, δεν δημιούργησαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την επίτευξη της νίκης.
Η τουρκική ομάδα είχε τη τύχη να διαθέτει έναν εκπληκτικό Ιλιασόβα ο οποίος (ως ένας άλλος Ντελφίνο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο) καταρράκωνε τη ψυχολογία των διεθνών με τα καθοριστικά του τρίποντα. Επιπλέον η αδυναμία περάσματος της μπάλας μέσα στη ρακέτα οδηγούσε στην αναγκαστική λύση των τριπόντων. Και όταν τα τρίποντα στο β΄ ημίχρονο σταμάτησαν να μπαίνουν η κατάσταση έγινε μη αναστρέψιμη.
Ωστόσο, τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμα. Η ήττα στοιχίζει τη πρωτιά του ομίλου, όμως δεν κοστίζει τη πρόκριση στην επόμενη φάση.
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης έχει πολύ δρόμο ακόμα. Σίγουρα έχει ξεκινήσει μια σειρά συζητήσεων και υπολογισμού των πιθανοτήτων σχετικά με τις εν δυνάμει συναντήσεις στη φάση των 16 και των 8.
Το σημαντικό όμως δεν είναι το ποιος αντίπαλος θα βρεθεί στα νοκ - άουτ παιχνίδια. Εξάλλου το είπε και ο Καϊμακόγλου σε δηλώσεις του: "για να γίνει η υπέρβαση σε ένα Μουντομπάσκετ χρειάζονται πραγματικά μεγάλες νίκες".
Το σπουδαιότερο από όλα είναι, με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό, να γίνει μια αποτίμηση του αγώνα και να βρεθούν τα αίτια που οδήγησαν στην ήττα.
Αυτό που ξεχώρισε από το χθεσινό αγώνα είναι η προβληματική λειτουργία της άμυνας γεγονός που πιστοποιήθηκε από την εικόνα της Εθνικής στο τρίτο δεκάλεπτο όταν ο Κασλάουσκας έδωσε εντολή για άμυνα ζώνης.
Μετά τις δύο πρώτες πάσες δεν υπήρχαν περιστροφές και οι αργές αντιδράσεις επέτρεπαν στους Τούρκους είτε να εκτελούν ανενόχλητοι από τη γραμμή του τριπόντου είτε να παιρνούν τη μπάλα μέσα στο καλάθι για εύκολους πόντους. Η αργή κίνηση στην άμυνα έδινε την εντύπωση ότι η αντίπαλη ομάδα άλλαζε τις πάσες με υπερηχητική ταχύτητα.
Το πρόβλημα λοιπόν εστιάζεται κυρίως στην άμυνα, στο πιο βασικό εργαλείο της Εθνικής από την εποχή του Γιαννάκη και μετά. Η άμυνα είναι αυτή που έχει δώσει τις περισσότερες νίκες. Για να είναι αποδοτική δεν αρκεί μόνο ο βαθμός σωματικής ετοιμότητας αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της εξαρτάται από τη ψυχολογία.
Καλή ψυχολογία και αυτοπεποίθηση φέρνουν τη διάθεση. Και χθες η Εθνική δεν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά. Όπως δεν τα είχε και στα δύο προηγούμενα παιχνίδια.
Και η έλλειψη ψυχολογίας φάνηκε και από το γεγονός ότι οι διεθνείς εμφάνισαν το σύνδρομο του Ευρωμπάσκετ της Μαδρίτης στην επίθεση.
Γίνεται διείσδυση από τον περιφερειακό και στο μέσο της ρακέτας τη στιγμή που ο ψηλός στέκεται απέναντι του με σηκωμένα τα χέρια και ο αντίπαλος περιφερειακός έχει συγκλίνει προς τα μέσα για να δώσει βοήθεια, ο παίκτης σηκώνεται και αντί να σουτάρει, βγάζει τη μπάλα έξω για τρίποντο. Φαινομενικά σωστή κίνηση.
Η επίθεση όμως δεν είναι μόνο τρίποντα. Χρειάζεται και καλάθια από μέσα. Και ειδικά τέτοια "street ball" καλάθια μπροστά στον αντίπαλο που έρχεται με φόρα. Αν η μπάλα βγαίνει συνεχώς έξω τότε το παιχνίδι γίνεται προβλέψιμο και γίνεται αυτό που έκαναν οι Τούρκοι χθες. Βήμα στο πλάϊ, παρεμπόδιση της μπάλας, καθυστέρηση στο (και πάλι ελαφρώς ελεύθερο) περιφερειακό σουτ.
Κάτι καλό που μπορεί να κρατήσει κάποιος από το χθεσινό παιχνίδι είναι η απόδοση της Εθνικής μετά το τρίποντο του Ιλιασόβα για το 54 - 72.
Από εκείνο το σημείο οι έλληνες παίκτες έσφιξαν την άμυνα τους εκμεταλλευόμενοι και τη χαλαρότητα των Τούρκων. Με ασφυκτική πίεση και αλληλοβοήθειες το σκορ έγινε 65 - 73. Το θαύμα δεν ολοκληρώθηκε, ωστόσο θύμησε τις δυνατότητες της Εθνικής. Και η ανάμνηση αυτού του διαστήματος ίσως αποτελέσει οδηγό για τη δύσκολη συνέχεια.
Μάριος Βελέντζας
Δεν υπάρχουν σχόλια