Πάνω από όλα ψυχραιμία. Είναι νωρίς ακόμα. Πολύ νωρίς. Εξάλλου και οι δύο αιώνιοι βρίσκονται ακόμα μέσα στο παιχνίδι της πρώτης θέσης. Αρκεί...
Πάνω από όλα ψυχραιμία. Είναι νωρίς ακόμα. Πολύ νωρίς. Εξάλλου και οι δύο αιώνιοι βρίσκονται ακόμα μέσα στο παιχνίδι της πρώτης θέσης. Αρκεί να κερδίσουν Σαρλερουά και Μάλαγα (ο Ολυμπιακός) και ΤΣΣΚΑ και Εφες (ο Παναθηναϊκός). Ακόμα όμως και αυτό να μη γίνει, το πιο σημαντικό είναι ο βαθμός ετοιμότητας στους "χιαστί αγώνες".
Αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτείται εφησυχασμός. Το "ever after" υπάρχει στα παραμύθια και στο...Σρεκ. Και επειδή ο κόσμος της Καλαθοσφαίρισης δεν είναι Warcraft ούτε NBA live για να δημιουργούνται ιδανικές ομάδες, το ζητούμενο είναι η κάθε ομάδα να προσπαθεί να βελτιώνεται δίνοντας έμφαση στις αδυναμίες της. Σίγουρα ισχύει το ρητό της γιαγιάς ότι "μόνο αυτός που δεν προσπαθεί, δεν κάνει λάθη", ωστόσο τα λάθη αποκτούν αξία αν αποτελούν στοιχεία παρατήρησης και ανάλυσης με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της απόδοσης.
Τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ολυμπιακός γνώρισαν την ήττα από δύο ισπανικές ομάδες οι οποίες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δυνατά κορμιά με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα. Το στοιχείο αυτό λειτούργησε ανασταλτικά, αλλά με διαφορετικό τρόπο για κάθε "αιώνιο".
Στον Ολυμπιακό, συνεχίστηκε η παράδοση των τελευταίων ετών που θέλει την ομάδα του Πειραιά να εμφανίζει τελείως διαφορετικό πρόσωπο στα εκτός σε σχέση με τα εντός έδρας παιχνίδια του. Οι ερυθρόλευκοι εμφάνισαν πολλά προβλήματα στην οργάνωση του παιχνιδιού τους κάνοντας πολλά λάθη στην επίθεση ενώ παράλληλα απουσίασε το ομαδικό πνεύμα, γεγονός που εκφράστηκε στο εξαιρετικά χαμηλό (για τα δεδομένα της ομάδας) αριθμό των ασίστ. Δέκα ασίστ σε ένα παιχνίδι είναι λίγες τη στιγμή που μόνο ο Παπαλουκάς σε παλαιότερο παιχνίδι είχε φτάσει το συγκεκριμένο αριθμό.
Ο Ολυμπιακός ήταν ασύνδετος στο επιθετικό του παιχνίδι για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχε plan b σε περίπτωση που ο αντίπαλος κατάφερνε να περιορίσει τον Σπανούλη σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία ο Παπαλουκάς είτε θα απουσίαζε λόγω τραυματισμού είτε θα προερχόταν από τραυματισμό.
Στο χθεσινό παιχνίδι ο Μεσίνα, ελπίζοντας ότι ο Παπαλουκάς δεν θα μπορούσε να αποδώσει το καλύτερο που μπορεί λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του, είχε συνεχώς ένα παίκτη επάνω στο Σπανούλη και κάθε φορά που ο Ολυμπιακός επιχειρούσε ένα pick 'n' roll τότε η εξαιρετική αλληλοκάλυψη των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης δεν επέτρεπε στον ψηλό να σκοράρει καθώς είτε έπεφτε συνεχώς επάνω σε δύο παίκτες είτε δεν έπαιρνε καν τη μπάλα μιας και η πάσα στο low post ήταν αδύνατη λόγω της πίεσης. Με τον Σπανούλη περιορισμένο και τον Παπαλουκά στο πάγκο μέχρι τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου το βάρος της οργάνωσης έπεσε στον Τεόντοσιτς και τον Τζαμόν Λούκας. Επειδή όμως κανένας από τους δύο δεν είναι οργανωτές, το πρόβλημα έγινε πιο έντονο.
Με το pick 'n' roll εκτός λειτουργίας και τους παίκτες της Ρεάλ να έχουν κλειστεί σαν τα ποντίκια μέσα στη ρακέτα, αυτομάτως επιλέχθηκε η λύση των τριπόντων. Ωστόσο, δημιουργείται ένα ζήτημα όταν αυτά καταλήγουν οπουδήποτε αλλό εκτός από το καλάθι. Ο Τεόντοσιτς έβαλε μεν 21 πόντους αλλά τα ποσοστά του δεν ήταν καθόλου καλά (3/9 δίποντα και 3/7 τρίποντα) δημιουργώντας έτσι ένα επιθετικό έλλειμμα τουλάχιστον 14 - 15 πόντων. Σίγουρα αυτό το έλλειμμα θα μπορούσε να υπάρχει έτσι και αλλιώς, το ζητούμενο όμως είναι ότι δεν υπήρχε εναλλακτική στο επιθετικό παιχνίδι. Αν υπήρχε, αυτές οι προσπάθειες θα είχαν δοθεί σε άλλους παίκτες και μπορεί κάποιες από αυτές να είχαν μπει. Είτε έμπαιναν όμως είτε όχι, το αποτέλεσμα θα ήταν έτσι κι αλλιώς καλό, καθώς θα έδειχνε ότι υπήρχε ένα πλάνο και απλώς δεν μπήκαν οι προσπάθειες.
Το πόσο πολύ έλειπε ο παίκτης - οργανωτής φάνηκε από το γεγονός ότι στο παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης η διαφορά έπεσε μόνο όταν ο Παπαλουκάς πέρασε στο παιχνίδι και η επίθεση απέκτησε το καθαρό μυαλό που της έλειπε για να γίνει το σκορ 58 - 52. Ακόμα όμως και σε αυτή τη περίπτωση, ο Ολυμπιακός ήταν κακός όχι μόνο στις προσπάθειες για τρεις πόντους (4/16) αλλά και στα δίποντα.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι Παπαλουκάς θα βρει τα πατήματά του και θα μπορεί να βοηθήσει περισσότερο. Και καθώς ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που εκμεταλλεύεται το άνοιγμα των γραμμών και σουτάρει και μέσα από το τρίποντο (όταν ο αντίπαλος έχει κόψει τους διαδρόμους προς τη ρακέτα) λογικά τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Επομένως το πρόβλημα δεν βρίσκεται ούτε εκεί.
Το ζητούμενο είναι ότι και χθες ο Ολυμπιακός δεν είχε το "eye of the tiger", κάτι το οποίο είχε η Ρεάλ για αυτό και τον κέρδισε με άνεση. Οι ερυθρόλευκοι κατέβηκαν με ποδοσφαιρική λογική. Επειδή όμως η καλαθοσφαίριση δεν είναι ποδόσφαιρό και η χαλαρότητα τιμωρείται όχι μόνο με ήττα αλλά και με μεγάλη διαφορά, ο Ολυμπιακός χρειάζεται να προσέξει στο συγκεκριμένο τομέα. Ήταν λες και δεν είχε καταλάβει τί πρόκειται να αντιμετωπίσει. Όπως και στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Μπάμπεργκ απουσίαζε η θέληση. Το ίδιο και στο παιχνίδι με τον Άρη όπου αν και η ομάδα κέρδισε, το μάτι δεν γυάλιζε.
Όσον αφορά στον "βήχα" του Παναθηναϊκού, η λύση δεν βρίσκεται στη...καραμέλα της απουσίας του δεύτερου οργανωτή. Πράγματι το κενό των Σπανούλη και Γιασικεβίτσιους είναι μεγάλο. Ωστόσο, φέτος ο Παναθηναϊκός (όπως και ο Ολυμπιακός) με το ζωνάρι να έχει ξεπεράσει τα πρώτα κουμπιά ως απόρροια της οικονομικής κρίσης, αποφάσισαν να χτίσουν στο παρόν έχοντας το βλέμμα για την ολοκλήρωση του έργου στο μέλλον. Τόσο ο Καλάθης όσο και ο Τέπιτς έχουν δείξει σαφή βελτίωση. Η γιαγιά συνήθιζε να λέει ότι "αν θες το παιδί να κολυμπήσει, πέταξέ το στα βαθιά...και ή θα κολυμπήσει ή θα πνιγεί". Και εφόσον οι δύο παίκτες παρέμειναν για δεύτερη χρονιά (με προπονητή κιόλας τον Ομπράντοβιτς), σημαίνει ότι έχουν περάσει τις αρχικές εξετάσεις. Και για να μην έχει γίνει προσθήκη άλλου παίκτη - οργανωτή βγαίνει το συμπέρασμα ότι η ομάδα θα στηριχτεί στο πλάνο: καλή άμυνα και όλα θα πάνε καλά.
Ο Παναθηναϊκός αποτελεί μια ομάδα η οποία σημειώνει συνήθως στην επίθεση 78 - 82 πόντους μοιράζοντας τις προσπάθειες σε πολλούς παίκτες, ενισχύοντας παράλληλα αυτόν που βρίσκεται στη καλή του ημέρα. Τη μια ο Μπατίστ, την άλλη ο Περπέρογλου, την άλλη ο Νίκολας και την άλλη ο Σάτο όπως στο χθεσινό παιχνίδι με τη Βαλένθια. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν η άμυνα δεν αποδίδει. Αν αυτή δεν πάει καλά, όλα μπορούν να συμβούν ακόμα και από μια ομάδα την οποία κερδίζεις με χαρακτηριστική άνεση στην έδρα της.
Η χαλαρή διάθεση εμποδίζει την αποτελεσματική λειτουργία της αμυντικής γραμμής, επηρεάζοντας παράλληλα το επιθετικό παιχνίδι. Τα λανθασμένα μπλοκ άουτ οδηγούν στο μη έλεγχο των ριμπάουντ, με συνέπεια την αδυναμία τρεξίματος σε ανοιχτό γήπεδο και την εκτέλεση επίθεσης σε παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε. Το τελευταίο και ο συνακόλουθος χαμηλός ρυθμός του δεν ευνοεί, ειδικά όταν ο αντίπαλος αποτελείται από αθλητικούς παίκτες που κινούνται στα όριο των φάουλ, όπως συνέβη χθες με τη Βαλένθια.
Παράλληλα, οι "πράσινοι" συνεχίζοντας τη παράδοση της "εποχής Πέκοβιτς" προσπαθούν να ενισχύουν το παιχνίδι στο low - post και την εκμετάλλευση της διαφοράς ύψους με το ποστάρισμα των περιφερειακών. Όταν όμως η αντίπαλη ομάδα έχει δυνατά κορμιά μέσα στη ρακέτα, η επίθεση οδηγείται σε αδιέξοδο. Στη περίπτωση του Παναθηναϊκού ισχύει σε μεγάλο βαθμό το ρητό που λέει ότι η "πολύ ομαδικότητα βλάπτει ορισμένες φορές".
Όπως ακριβώς έγινε στη τελευταία φάση. Από ένα σημείο και ύστερα το παιχνίδι γίνεται μονόπλευρο καθώς ο αντίπαλος γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ο περιφερειακός που θα κάνει το "κόψιμο" στη ρακέτα, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό θα κάνει πάσα. Και εδώ φαίνεται η μεγάλη απουσία του Σπανούλη, οι μισοί πόντοι του οποίου προέρχονταν από το τελείωμα τέτοιων φάσεων είτε απευθείας είτε από τη γραμμή των βολών λόγω αντικανονικής πίεσης. Ακόμα όμως και έτσι, αν η άμυνα κάνει το χρέος της τότε δίνεται χρόνος να επιλυθούν και τα προβλήματα της επιθετικής λειτουργίας.
Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας
Δεν υπάρχουν σχόλια