Μοιάζει σαν όνειρο. Σαν όνειρο διάρκειας 10 χρόνων. Αν γυρίζαμε τον χρόνο 10 έτη πριν, στα προκριματικά του Euro της Πορτογαλίας και λέγαμε ...
Για να καταλάβετε πόσο πολύ "μεγάλωσε" η Εθνική μας, πριν τις προαναφερθείσες παρουσίες στα μεγάλα ραντεβού, μετρούσε μόλις 1 συμμετοχή σε Euro και άλλη 1 σε Μουντιάλ.
Όπως λοιπόν ο Γιώργος Καραγκούνης δήλωσε ευλογημένος, έτσι και εμείς πρέπει να αισθανόμαστε ευλογημένοι που είμαστε η γενιά που ζήσαμε την "χρυσή" αυτή διαδρομή της Εθνικής. Από το 2004 μέχρι σήμερα ο μόνος κοινός παρονομαστής σε επίπεδο παικτών είναι ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης αλλά μια σειρά από βασικά συστατικά έχουν παραμείνει ίδια : Η μαχητικότητα, η αυταπάρνηση, το πάθος, η αποτελεσματικότητα. Μα πάνω απ' όλα η παρέα. Το αδελφικό κλίμα. Αυτά είναι που έχουν φέρει τα σπουδαία, αξιομνημόνευτα αποτελέσματα.
Όσο για το σημερινό παιχνίδι, δεν υπάρχουν πολλά που αξίζουν να αναφερθούν. Κι αυτό γιατί οι διεθνείς έκαναν αυτό που έπρεπε. Δεν εντυπωσίασαν με την απόδοση τους όπως στο πρώτο ματς αλλά είχαν ρεαλισμό, εκμηδένισαν τους κινδύνους στην εστία του Καρνέζη και φυσικά μεγάλο ρόλο στο ήσυχο βράδυ που περάσαμε, έπαιξε το γκολ του Μήτρογλου που χρειάστηκε μια και μόνο φορά να πάρει τη μπάλα σωστά για να τη στείλει στα δίχτυα και μαζί με τον Ταταρουσάνου να "πυροβολήσει" και το σημαιάκι του κόρνερ.
Μπορεί τελικά ο Πιτούρκα να μην κλειστεί σε μοναστήρι όπως είχε προαναγγείλει σε ενδεχόμενο αποκλεισμό της ομάδας του, ωστόσο η Εθνική μας έχει ήδη κλεισμένο και τσεκαρισμένο το εισιτήριο για το Ρίο της Βραζιλίας τον Ιούνιο του 2014.
Ραντεβού λοιπόν σε περίπου 6 μήνες στην χώρα της σάμπας που θα χορέψει συρτάκι στον ρυθμό του Φερνάντο Σάντος και της ομάδας του.
Επιμέλεια: Πάρης Χαβιάτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια