Μ. Παπαδόπουλος: «Τελικά όλοι φίλοι είμαστε»

Την επόμενης της σπουδαίας και άκρως συγκινητικής εκδήλωσης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός « Honouring our Legacy » ο πρόεδρος της ομάδας, Μάν...

Την επόμενης της σπουδαίας και άκρως συγκινητικής εκδήλωσης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός «Honouring our Legacy» ο πρόεδρος της ομάδας, Μάνος Παπαδόπουλος ξετύλιξε το… κουβάρι των αναμνήσεων από την πολύχρονη θητεία του ενώ αναφέρθηκε και στην «αιώνια» διαμάχη με τον Ολυμπιακό.

Με δηλώσεις που έκανε στον ΣΠΟΡ FM 94.6 ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στην χθεσινή(23/9) εξαιρετική εκδήλωση όπου τιμήθηκαν οι Διαμαντίδης, Φώτσης, Αλβέρτης, Βράνκοβιτς, Μποντιρόγκα αλλά και ο Παύλος Γιαννακόπουλος για τον οποίο έκανε ξεχωριστή αναφορά ενώ μίλησε και για την κόντρα των δύο «αιωνίων» του ελληνικού μπάσκετ.

Αρχικά όταν ρωτήθηκε για το αν θα περίμενε να φτάσει ο Παναθηναϊκός τόσο ψηλά όταν άρχισε η εποχή Γιαννακόπουλου, ανέφερε: «Δεν ξέρω αν θα πέρναγα για τρελό κάποιον που θα μου έλεγε κάτι τέτοιο, αλλά είναι κάτι που δεν είναι εύκολο να γίνει και νομίζω πως δεν θα ξαναγίνει ποτέ. Μια ομάδα έφτασε ψηλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και κρατήθηκε εκεί για πολλά χρόνια. Πολλές ομάδες έκαναν ένα ‘μπαμ’, αλλά μετά εξαφανίστηκαν».

Για την επιμονή της οικογένειας παρά τις απογοητεύσεις στο ξεκίνημα, επεσήμανε: «Ήμουν κοντά τους από το ξεκίνημα αυτής της πορείας. Όταν στην αρχή έπαιρναν τη μία πίκρα μετά την άλλη αντιδρούσαν βάζοντας χρήματα. Κινούνταν από το πάθος τους, το οποίο τους ξεχωρίζει, για να φτάσουν ψηλά. Όταν έχαναν πείσμωναν περισσότερο. Το μεγαλύτερο κίνητρό τους ήταν η ήττα. Ευτυχώς στην πορεία ήταν λίγες αυτές οι στιγμές. Το πείσμα και το πάθος του κυρίου Παύλου και του κύριου Θανάση έκαναν και τους δύο να βάζουν περισσότερα χρήματα και να πάρουν καλύτερους παίκτες. Δεν είναι τυχαίο ότι αν δεν είχε εκείνο το δυστύχημα θα είχε παίξει στον Παναθηναϊκό ο Ντράζεν Πέτροβιτς ή ότι ήρθε ο Ντομινίκ Γουίλκινς που τον μαζεύαμε σε χαρτάκια και τον βλέπαμε μόνο σε highlights. Είναι σαν να λέμε τώρα θα πάω να πάρω τον Λεμπρόν Τζέιμς. Μιλάμε για τέτοια κλάση παικτών».

Ενώ για την παραμονή της οικογένειας στην ομάδα, τόνισε: «Οι επιτυχίες ήταν μεγάλες. Άλλοι έχοντας κατακτήσει τα πάντα θα τα είχαν παρατήσει, αλλά εκείνοι δεν τα παράτησαν ποτέ. Τη βλέπετε τη συνέχεια. Η προσπάθεια που γίνεται είναι αξιοσημείωτη, ειδικά σε μια δύσκολη εποχή για τη χώρα. Δεν θα ξεχάσω το πρώτο πρωτάθλημα που χάσαμε, όταν δεν παίξαμε το τελευταίο παιχνίδι στο ΣΕΦ λόγω κάποιων αντιρρήσεων εξωγηπεδικά. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις, γιατί νιώθαμε ότι είχαμε καλύτερη ομάδα και κάτι άλλο μας στερούσε τον τίτλο. Στον πρωταθλητισμό όμως έτσι είναι, υπάρχουν μεγάλες χαρές και μεγάλες λύπες».

Σχετικά με τη δήλωση του Θανάση Γιαννακόπουλου («θέλω να με θάψουν με τη σημαία του ΠΑΟ»), σχολίασε: «Ο κ. Θανάσης αιφνιδιάζει πάντα. Είναι αυθόρμητος».

Όσον αφορά την αγάπη της οικογένειας Γιαννακόπουλου για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, ανέφερε: «Ο Παναθηναϊκός είναι υπόθεση της οικογένειας. Το στίγμα αυτό το έδωσαν ο κύριος Παύλος και ο κύριος Θανάσης και έφτασε από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Σε μεταγραφές πολύ μεγάλων παικτών μείναμε άγρυπνοι όλη τη νύχτα, όχι μόνο εγώ που είναι δουλειά μου, αλλά και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες. Δεν νομίζω πολλοί να το κάνουν αυτό από την αγάπη τους και την αγωνία τους για την ομάδα».

Στη συνέχεια, μίλησε και για τους σπουδαίους παίκτες που αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια στην ομάδα και για τους οποίους είπε: «Στην ίδια πεντάδα θα μπορούσαν να είναι παίκτες όπως ο Γιαννάκης, ο Γιασικεβίτσιους, ο Σπανούλης, ο Γουίλκινς, ο Ρέμπρατσα… Για μένα η μεγαλύτερη μεταγραφή, όχι σαν αξία παίκτη γιατί υπάρχουν πολλοί και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις, ήταν αυτή του Γιασικεβίτσιους, γιατί είχε αρχίσει η αμφισβήτηση. Ήρθε βέβαια και ο μεγαλύτερος προπονητής όλων των εποχών στην Ευρώπη, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς».

Όσο για το ποιος ήταν η μεγάλη συμπάθεια του Παύλου Γιαννακόπουλου αποκάλυψε: «Θα έπρεπε να ρωτήσετε τον ίδιο… Σίγουρα πάντως ήταν ο Στόγιαν, ο Αλβέρτης, ο Διαμαντίδης, ο Μποντιρόγκα… Ο Ομπράντοβιτς ήταν αδυναμία όλων, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Είναι ρεκόρ η παρουσία ενός προπονητή για τόσα χρόνια στην Ελλάδα».

Στη συνέχεια όταν ρωτήθηκε για την «αιώνια» διαμάχη του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό και το αν υπάρχει ελπίδα συμφιλίωσης, τόνισε: «Αδικεί και τις δύο ομάδες αυτό το κλίμα. Όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, δεν μπορούν να μείνουν όλοι έξω. Σε κάποιους αρέσει να προβάλουν τα αρνητικά κι όχι τα θετικά. Νιώθω ότι μπορεί να δούμε κάτι διαφορετικό φέτος. Πιστεύω πως και το επίπεδο των ομάδων έχει ανέβει και το επίπεδο αυτών που είναι στις ομάδες είναι ικανοποιητικό. Έχουν ήθος οι περισσότεροι. Δηλαδή εγώ χαίρομαι που ο κ. Σφαιρόπουλος έχει ήθος. Δεν μιλάω για το αγωνιστικό κομμάτι, εκεί κρίνεσαι από τα αποτελέσματα. Όταν κάποιος έχει επιτυχίες δεν μπορούμε να τον αμφισβητούμε. Ο κ. Σφαιρόπουλος έχει μεγαλύτερο ήθος από κάποιους άλλους στο παρελθόν, που διαμαρτύρονταν συνέχεια. Έχουμε τόσους πολλούς τίτλους στον Παναθηναϊκό, που δεν έχουμε κόμπλεξ. Όταν βλέπουμε κάτι καλό, γιατί να μην το πούμε; Όλη αυτή η αντιπαλότητα ίσως έρχεται και από ένα άλλο άθλημα, όπου η αντιπαλότητα είναι μεγαλύτερη. Δεν φταίει το ποδόσφαιρο, οι άνθρωποι δημιουργούν τα προβλήματα. Εμείς δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε και σε τόσο υψηλό επίπεδο δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα. Πρέπει κι ο Τύπος να βοηθήσει στο να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν μπορεί μια ομάδα να κερδίζει πάντα. Κάποια φορά ο άλλος θα είναι καλύτερος ή πιο τυχερός. Ας απολαύσουμε και λίγο το παιχνίδι. Είδαμε ότι η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, το Ρέθυμνο, επενδύουν κι ανεβάζουν το επίπεδο. Γιατί να τα γκρεμίζουμε όλα για μια αντιπαλότητα που δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό; Τελικά όλοι φίλοι είμαστε, δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα. Κάποιος θα κερδίσει, κάποιος θα χάσει».

Τέλος, αναφερόμενος στον φετινό Παναθηναϊκό, ο Μάνος Παπαδόπουλος σχολίασε: «Το δικό μας μέλημα φέτος ήταν να πάρουμε κάποιους παίκτες που τουλάχιστον θεωρητικά είναι σε υψηλό επίπεδο. Η εμπειρία μου λέει ότι το πρώτο είναι η ομάδα. Όταν έχεις ομάδα ξεπερνάς κάθε δυσκολία και κάθε ατυχία.

Αυτό το βλέπετε συνέχεια. Όταν θα είμαστε ομάδα, θα έρθουν και οι επιτυχίες».

Επιμέλεια: Μίρκα Μπούρα